Middelnederlands. De naam Angenent is ontstaan uit het Middelnederlands ook wel Diets genoemd. Diverse Germaanse stammen woonden vanaf de 5de tot en met de 11de eeuw in onze streken. De diverse Germaanse dialecten die toen gesproken werden noemden men bij elkaar Oudnederlands (of Oudnederfrankisch). Het Oudnederlands kon zich eeuwenlang als spreektaal ontwikkelen.
Oude teksten. Af en toe vindt men een document met Oudnederlands zoals dit vers uit de Leidse Willeram, een parafrase op het Bijbelse Hooglied uit ongeveer 1059: “Thie wingardon bluoyent anda thie bluom macot suoten stank.” De vertaling luidt: “De wijngaarden bloeien en de bloem verspreidt een zoete geur.”
Een van de bekendste Oudnederlandse teksten is een liefdesliedje uit 1075: “Hebban olla vogala nestas hagunnan hinase anda hic the. Wat unbidan we nu?” De vertaling luidt: “Alle vogels zijn al aan het nestelen, behalve jij en ik. Waar wachten we nog op?”
Tijdsgrenzen zijn niet scherp te trekken, maar vanaf ongeveer de 11de eeuw tot het einde van de Middeleeuwen eind 16de eeuw veranderde het Oudnederlands langzamerhand in het Middelnederlands. Ook het Middelnederlands was geen eenheidstaal want er waren vele dialecten. Uit het Middelnederlands is dan het nu door ons gesproken Nederlands (Nieuwnederlands) ontstaan.
Dialecten. Dat het Middelnederlands diverse dialecten kent blijkt uit de verschillende schrijfwijzen van onze familienaam. Er waren geen vaste schrijfregels dus schreef men namen op zoals men dacht het te horen. Zelfs binnen één familie kon de familienaam verschillend opgeschreven zijn.
Ontwikkeling. De Middelnederlandse n als sluitletter van een woord werd uitgesproken als een nassaal-n. Uitgesproken klonk dat als een ng achter in de keel zoals bij wang. Zie ook het artikel Angenent uitspreken. Het werd in het Middelnederlands dan wel geschreven als aen de, maar uitgesproken als aangde. Een zin is bijvoorbeeld: “Geeft hem een ring aan de hand. In het Middelnederlands is het: “geft hem ’n reng angen hand.” Valt het je op dat de d is weggelaten? De letter d is in de loop der tijd weggesleten. Is het luiheid? Aen de wordt aangde wordt aange. Wij kennen het weglaten van letters in sommige dialecten ook. Mijn zuster wordt bijvoorbeeld me sus.
De verklaring van het weglaten van de d lijkt het idee te staven, zonder dat we dat met oude documenten kunnen bewijzen, dat de allereerste vorm van onze stamboomnaam Angenent in de 13de en 14de eeuw niet aen gen Eijndt is geweest, maar een nog oudere vorm, namelijk aang de Eijndt of aengde Eijndt met de letter d nog aanwezig. In sommige dialecten is deze schrijfwijze blijven staan. Aan het einde van de 17de eeuw en aan het begin van de 18de eeuw was de ontwikkeling van onze familienaam bijna afgerond. Het gebruik van de nassaal-n en het weglaten van de letter d was in de omgeving van Gelre inmiddels algemeen gebruik. Toen de familienamen midden 19de eeuw verplicht moesten worden opgeschreven werden de lettergrepen samengevoegd tot Angenent.
Ik begrijp heel goed dat toen de toenmalige ambtenaar de woorden aen gen end hoorde hij het hoorde als één woord: ANGENENT
Verschillen. De naam Angenent werd op verschillende manieren opgeschreven afhankelijk van hoe men de fonetische klank dacht te verstaan. Maar ook kon de ontwikkeling van de naam, zoals de nassaal-n en het weglaten van de letter d zich verschillend ontwikkelen afhankelijk van het dialect in een bepaalde streek. Vandaar dat er zoveel verschillende schrijfwijzen zijn.
